من با لباس مشکی تان خــو گرفته ام

از طینت پلید خودم رو گرفته ام

با قایق شکسته ی اشک دو دیده ام

بر ساحل عزای تو پهلو گرفته ام

بهر غبار روبی فرش عزایتان

در این دو ماه از مژه جارو گرفته ام

از صحن روضه های پر از عطر سیب تان

شکر خدا حسین کمی بو گرفته ام

هر سال مزد نوکریم آخر صفر

از دست سبز ضامن آهو گرفته ام

رسم ما ايرانيها اينه كه وقتي مي خواهيم كسي را ازعزا درآوريم، براي اولباس مي بريم . .

آه ه ه

پروردگارا !

بعداز ٢ماه عزا ، برقامت امام عصرمان لباس فـــرج

و

بر ما لباس تقــوا بپوشان