بارالہــــا
توبهـــ امـ را بپدیــــــر
و
تا رسیدنـــ ِ لحظهــ ِ ملاقاتمانــــ
در حریمــــ ِ امنـــ ِ خود جایـــمـ دهـ

خــــداوندا
دلمـــــ الغوثـــــ گــــویانـــ
چشمـــ ِ تمنـــــا به بزرگوارے اتــ دوختهــ
دیدگـــــانم را میزبانـــ ِ همیشگـــے اتـــ قــــرار دهــ

پــــروردگـــــارا
گــــر منـــ خانهــ اتـــ را با غیـــــر آلـــودمــ
خــــود ، آنــــرا تہــــی کنـــ
باشــــد کهــ تنہـــا صاحبشـــ تو باشے و بســـ

بارالہــــا
دلمــــ را منـــــور به حضــــور ابدے اتــ گردانــــــ

التماســـــ نوشتـــ : واسمع دعائے یا حبیبـــــ منــ لا حبیبـــــــــ لہ

او نوشتــــــ :

قُلْ هُوَ رَبِّی لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَیْهِ مَتَابِ

گو اوست پروردگار من ؛ معبودى بجز او نیست ؛ بر او توكل كرده‏ ام و بازگشت من به سوى اوست

” رعد 30 “

إِنَّ اللّهَ كَانَ تَوَّابًا رَّحِيمًا
” نساء 16 “

 فاطمه  قــزلو