بسم رب المهدی . .

السلام عليك يا مولاي يا صاحب الزمان !

مولای من !
1173 سال از آغاز غیبتت می گذرد و من نیز چندین زمستانش را نظاره گر خزان نبودنت بوده ام

ای فرزند فاطمه !
خوشا به حال آنان که در این فصل سرد فراق تو، سینه هایشان سرشار از گرمای عشق توست و برای آمدن بهار قدومت سر از پا نمی شناسند
و بدا به حال من که در این بوران غفلت و جدایی ات، سرشار از عشقی یخزده، خود را سرگرم آدم برفی ها نموده و به سرمای نبودنت دل خوش کرده ام

آقای من !
در این شب میلاد پر نورت، از خود گریخته و به سوی تو آمده ام
دستان آلوده ام را به سویت گشوده، با دیده ای اشکبار و قلبی مالامال از محبتت
با تو پیمان می بندم که در این شبهای تاریک غیبتت، تا صبح ظهور و حضورت، لحظه ای از تو جدا نشده و سر بر آستان غیر تو نسپارم

مولای من! قول می دهم که به لطف و یاری ات، خود را به هر آنچه تو نمی پسندی آلوده نساخته و از هر آنچه مرا از تو جدا می سازد، جدا شوم

ای حجت خدا! با تو پیمان می بندم که تا آنجا که توان دارم تو را یاری نموده و زمینه ساز ظهور پر نور تو باشم

ای سید و آقای من! با تو عهد می بندم که در مسیر تحصیل و مطالعه و پژوهش در راه شناخت تو و دین خدا بیش از پیش کوشیده و از شناساندن آن به همه مردم عالم لحظه ای فروگذار نکنم

مولای من! با تو عهد می بندم که تا آخرین قطره خون خود، از این انقلاب شکوهمند اسلامی و رهبر عالیقدرمان حضرت آیة الله امام خامنه ای دفاع نموده و یک چشم برهم زدن از راه امام و شهیدان راه خدا فاصله نگیرم.

اللهم إن هذه بیعة له فی عنقی إلی یوم القیمة