میلاد شفیعهٔ در جنّت (سلآم الله علیها) بر محبّینشان مبارک باد…

 در تسبیحات حضرت فاطمهء زهرا (سلآم الله علیها):

۳۴ مرتبه “الله اکبر”
۳۳ مرتبه “الحمد لله”
و ۳۳ مرتبه “سبحان الله” می‌گوئیم…

 امّا در زیارت حضرت فاطمۀ معصومه (سلآم الله علیها):
۳۴ مرتبه “الله اکبر”
۳۳ مرتبه “سبحان الله”
و مرتبه ۳۳ “الحمد لله” می‌گوئیم…

 علت این جابجا گفتن “سبحان الله” و “الحمد لله” در زیارت حضرت فاطمۀ معصومه (س) شاید این باشد:
آیهء دهم سورۀ یونس (ع) در مورد کسانی که «در بهشتند»، می‌فرماید:

دعْوَئهُمْ فِيهَا «سُبْحَانَكَ» اللَّهُمَّ وَ تحَيَّتهُمْ فِيهَا سَلَامٌ وَ آخِرُ دَعْوَئهُمْ أَنِ «الحْـــمْــــدُ لِلَّهِ» رَبِّ الْعَلَمِينَ…

در آن جا (یعنی بهشت) دعايشان اين است: بار خدايــا! تو منزّهى. و درودشان در آن جا سلام است، و پايان دعايشان اين است: سپاس خداى را كه پروردگار جهانيان است…

یعنی دعای بهشتیان، اول: “سبحانک اللهم” است و بعد: “الحمد لله"…

معلوم می‌شود که تسبیحات حضرت فاطمۀ معصومه (س) را در بهشت هستیم و می‌گوئیم نه در ارض…

بیشتر نوش جان کنید تا ان شاء الله بهتر معلوم شود:
در زیارت حضرت فاطمۀ معصومه (س) می‌خوانیم:    فاطمة اشفعی لنا «في الجنة»…

یعنی ما را در بهشت شفاعت بفرمایید نمی‌گوئیم: «لـــلجنة» (برای بهشت)…
معلوم می‌شود شفاعت ایشان «در بهشت» است و درجات مؤمنین به شفاعت حضرت کریمهء آل الله (سلآم الله علیها) بالا می‌رود…

  شفاعت، مقامِ شفیع است و شدّت شفاعت در شفیع، شفاعت شده را می‌آورد…
 شفاعت به دوام و باقی بودن شفیع (یعنی حضرات آل الله علیهم السلآم)، دائمی و باقیست و اینطور نیست که مؤمنی که به شفاعت حضرات آل الله(ع) وارد بهشت شد، دیگر به شفاعتِ ایشان نیازی نداشته باشد…
آن به آن و متصلاً حضرات آل الله (ع) شفیعِ مؤمنین هستند. و جلوۀ شفاعت ایشان در بهشت، شفاعت حضرت کریمۀ آل الله(ع) فاطمۀ معصومه سلام الله علیها می‌باشد…

 صلوات