「 آقاے مهربان ، کمِ تو فرق میکند」

میگفت: وقتی بہ آیہ اے میرسید کہ با “یا ایها الذین امنوا “ شروع میشد،

بعد از تمام کردنش،“لبیک” میگفت ، ایمان داشت کہ ایمان آورده

میگفت: آمده بود جلو و گفته بود چہ اسب زیبایی! از اسب پیاده شد و مرکبش را بخشید

میگفت: مالش را چند بار بخشیده بود.تمام مالش را ، آنقدر کہ از صبح فردایش، هیچ نداشت، کریم آل الله بود

میگفت: نگین انگشتری ش “حسبی الله” بوده ، خدایش برایش بس بود

میگفت:قبل از رفتنش ، گفتہ بود جانِ برادر،چرا گریہ میکنی؟  لایوم کیومک..  هیچ روزے هم مثل روز برادرش نشد