دست خدا با جماعت است
وَ الْزَمُوا السَّوَادَ الْأَعْظَمَ فَإِنَّ یَدَ اللَّهِ مَعَ الْجَمَاعَةِ وَ إِیَّاکُمْ وَ الْفُرْقَةَ فَإِنَّ الشَّاذَّ مِنَ النَّاسِ لِلشَّیْطَانِ کَمَا أَنَّ الشَّاذَّ مِنَ الْغَنَمِ لِلذِّئْبِ (نهج البلاغه، خطبه ۱۲۷)
با جمعیت انبوه همراه باشید زیرا دست خدا با جماعت است و از تفرقه بپرهیزید، زیرا همانگونه که گوسفند وامانده از رمه از سرپرستی چوپان محروم و گرفتار گرگ می شود، انسان جدا شده از جامعه نیز از حمایت و هدایت اولیای الهی محروم و طعمه شیطان می شود.
تفرقه افکنان با پیروی از گام های شیطان به لغزش و انحراف دچار می شوند و کسی که بیراهه می رود و به اختلاف دامن می زند، گویا حتما انتظار عذاب الهی را می کشد. در آیه ۲۱۰ سوره مبارکه بقره می فرماید: هَلْ یَنظُرُونَ إِلَّا أَن یَأْتِیَهُمُ اللَّهُ فِی ظُلَلٍ مِّنَ الْغَمَامِ آیا تفرقه افمنان منتظرند که عذاب خدا در پوشش های ابر بر آنان فرود آید؟
تفرقه افکنان با زبان حال و زمینه ای که فراهم کرده اند از خدا عذاب می خواهند، چون نه تنها با پیروی راه های شیطان به خویشتن ستم می کنند، بلکه جامعه اسلامی را به تفرقه کشانده، عذاب الهی را برای خود می خرند. حضرت در جای دیگر می فرمایند خداوند نه در گذشته و نه در آینده با اختلاف و تفرقه به کسی خیری نرسانده و نمی رساند.
منبع: کتاب مفاتیح الحیات